Ik heb een stukje aluminiumplaat gevonden en er maar eens iets mee geprobeerd te maken waarmee het gat allicht in een minder opvallend litteken verandert:

Het geheel zit erop met 2K metaaleopxy, maar eens zien of dat voldoende aan elkaar vast wil zitten. Als dat lukt wordt het in ieder geval beter dan het was. En ach, perfectie halen is natuurlijk wel mogelijk als je daar alle luxe faciliteiten voor hebt (heb ik niet) maar daar gaat het in dit geval niet om. Het mag er best als een reparatie uitzien.

Derk

Dat ziet er al een heel eind beter uit, ja. Niet gek.

Is dit wat voor je Derk?

Op zich wel, maar ik denk dat ik zomaar een meter van de stuurpen af zaag. Op m’n 2L is bovenkant stuur 1m.20 boven het wegdek en da’s echt genoeg

Derk

Okselfris

Ik had dus indertijd besloten dat ik die Puch niet ging restaureren, want hij deed ‘t al prima. Een paar kleine reparaties om alles te laten werken en dan gewoon lekker gaan. Anders kom je vanzelf in een enorm project terecht waarvan je enorm moet afwachten of het eindresultaat beter is dan het begin…

Dat blijkt toch echt gewoon te kloppen. Dus je begint met het oplossen van een uitlaatlek. Daarvoor moet de koelmantel er ook af. Kun je die net zo goed meteen een beetje terug in model kloppen en een lelijk gat in een minder lelijke reparatie veranderen. En de boel eens opnieuw polijsten. En als dat er toch af ligt is het ook mooi tijd om de contactpuntjes eens te stellen. En natuurlijk als je toch aan het poetsen bent alle chroom eens netjes maken. En hee, daar is het kabeltje van de verlichting uit het kroonsteentje gebroken… En dan kom je er tenslotte achter waarom er een gat in de zijkap van het blok zat: de trapper loopt er tegenaan. Dus die eraf, in de bankschroef, eind pijp erom in in een gunstiger model buigen. En dan kom je erachter dat het spietje uitgeleuterd is. Maar is de rijwielhandel wel open?? OK, laat maar, spietje oplassen en weer in model vijlen…

Allemaal vanwege een uitlaatlek. Oh well…

Derk

  Zo gaat dat!

Oh ja, en natuurlijk nog even een uitlaatpakking maken van een lappie koperplaat (want OK, daar kun je bij Rinky Toys prima een nieuwe voor bestellen maar die moet eigenlijk een keer even bij een ordertje in dus daar heb ik nu even niks aan) en dan kun je beter ook meteen de flens van het bochtje nog even vlakken…

Maar: hij doet ‘t weer. En hij is een heel eind stiller dan eerst!

Nou nog een rondje ketting spannen en achterveren doorsmeren. Misschien moet ik ook eens kijken of de koppelingshendel terug in model te krijgen is, maar dat is altijd linke soep met die gietaluminium hendels. Het is waarschijnlijk verstandiger om eens te kijken of er dan niet een andere voor te vinden is. Hij doet ‘t er eerst ook wel mee. Daar komt bij dat-ie de komende tijd toch nog niet op pad hoeft, want het zou zonde zijn als-ie nu alsnog oplost.

Derk

Nice!

Inmiddels heb ik ook iets aan de koppelingshendel kunnen doen. De hendel zelf was verbogen en stond ver van het stuur af en daarbij was er geen eindhulsje gebruikt om de kabel in de hendel te zetten.

Nou zou je voor deze oude Magura 2-versnellings schakelhandvatten een nieuwe koppelingshendel moeten kunnen scoren, maar er zijn alleen nieuwe remhendels in omloop. En er is een verschil tussen die twee: bij het schakelhandvat van deze brommer is de koppelingshendel voorzien van een nok die het handvat in een versnelling moet blokkeren en die nok zit niet op een remhendel. Dus moest de oude zo goed & zo kwaad terug in model.

Dat heb ik gedaan door de hendel in de bankschroef te spannen en ‘m voorzichtig heet te stoken. Het blijkt een behoorlijk goede kwaliteit gietaluminium te zijn, dus je kunt dat behoorlijk heet stoken voor het smelt. Door druk te houden op de bankschroef voel je op een gegeven moment de weerstand wat afnemen omdat de hendel begint te buigen. Op die manier heb ik in een aantal etappes de hendel terug op een redelijke afstand van het stuur kunnen zetten. Niet dat je het oude model zuiver terug krijgt overigens, maar misschien vind ik daar ook nog wat op.

Verder heb ik een eindhulsje geprepareerd om met het aan de kabel aangesoldeerde paddestoeltje een nette verbinding in de hendel te geven. Daarna het schakelsysteem gesmeerd en de werking van de koppeling gecontroleerd. En zo is er weer een klein, maar op stuk gaan voorgesorteerd probleempje opgelost.

Derk

Eindelijk de bagagedrager vervangen door een standaardmodelletje (het bekende ‘treefje’). Dat staat zo’n basis-puchje uit 1957 veel beter dan het grote rek van een VS50!

Het is een imitatie-onderdeel (uiteraard), maar desondanks van erg goeie kwaliteit. Mooi degelijk stukje geperst staal, voelt lekker sterk aan en zit heel erg ruim in een heel degelijke zwarte grondlak bij aflevering. Afhankelijk van de afwerking die je nastreeft kun je daar nog wel het een en ander aan te doen hebben om die grondlak spekglad te schuren, maar dat kan dus ook omdat het er lekker ruim op zit. En het ding past echt perfect!

Dat is dan weer een item klaar waar ik al tijden aandacht aan wilde besteden bij die Puch. Dat grote rek is veel handiger, maar daar heb ik ‘m niet voor. Dus moet het op de mooie manier: zoals dit dus.

Derk

Leuk en herkenbaar! Ik heb op mijn Kaptein Mobylette een Mobylettezadel gezet dat ik in België (Ciney expo) op de kop heb getikt. Niet origineel voor de Kaptein en voor de purist maar beter een gaaf zadel dan een droevig gescheurd origineel zadel.
Die laatste gooi ik dan weer niet weg uit het oogpunt van cultureel erfgoed

De originele lichtschakelaar op de koplamp (die tot en met 1963 werd gebruikt) heb ik ook eindelijk hersteld en weer in gebruik genomen. Daarvoor moest het ding eruit, het splitpennetje benet (want een heel kleintje die ik niet op voorraad heb) en correct geïnstalleerd worden en was het ter voorkoming van kortsluiting via het koplamphuisje nodig om een papieren pakking tussen schakelaar en lamphuis na te maken en te plaatsen. Voor de rest was die schakelaar dus eigenlijk gewoon in orde. Aansluiten was een kwestie van de 6V afkoppelen in het kroonsteentje, daar een stekkertje aan, die op één kant van de schakelaar prikken en aan de andere kant een kabeltje terug naar het kroonsteentje en op de aansluiting waar de ^V voeding vanaf was gehaald. Meer dan die voeding desgevraagd doorverbinden doet die schakelaar niet, want groot- en dimlicht kies je op het stuur.

Om het dan netjes af te werken zou er eigenlijk weer een originele dimschakelaar op het stuur moeten, maar dat betekent ook meteen dat ik eerst eens het hele decompresseur-gebeuren moet herstellen (= compleet aanschaffen en terug installeren). Dat gebeurt dus nog even niet. Misschien zet ik er dan wel binnenkort een tweestanden lichtschakelaar met onderbrekerknopje voor de ontsteking op, dat zou alweer schelen. Nu heeft het apparaat twee lichtschakelaars namelijk, een op de koplamp en een op het stuur (uit/groot/dim). Dat is technisch gesproken geen probleem, zeker omdat de stand ‘uit’ over een drempeltje heen moet zodat je die dus bewust moet inschakelen, maar het is onnodig. Bovendien heb ik nu een schakelaar met een hoorndrukknop en dat is onnodig wegens geen hoorn én het hoort gewoon niet op zo’n Puchje als dit en dan is de twee-standen-geen-hoorn versie van dezelfde schakelaar al een hele verbetering.

Wat betreft die decompresseur: de originele is vastgelast en de bediening is verwijderd. Dat betekent dat daarvoor een decompresseur-kitje, een kabel, een hendeltje en met een beetje pech een cilinderkopje voor moeten worden besteld. Op zich niet zo erg, maar het zou me niet verbazen als ik daar bij een revisie van het torretje nog wel eens naar ga kijken. Of gewoon tussendoor als ik een dolle bui heb… Want eigenlijk wil ik dat ook wel werkend hebben. Maar goed, het originele model dimschakelaar voor de verlichting is niet zomaar gevonden, dus dan kom je toch wel uit op een schakelaar met contactonderbreker om ‘m te kunnen stoppen en dan heeft het allemaal dus niet zoveel haast.

Een beetje een kringetje van redenen om daar niks aan te doen dus. Wat niet opschiet natuurlijk om het hele verhaal zo veel mogelijk weer origineel te kunnen maken, maar daarom wacht ik ofwel op een motorrevisie (want dan kun je net zo goed meteen die kleplichter meepakken), ofwel een dolle bui (en dat ik dus tussentijds die kleplichter terug installeer) ofwel het vinden van een (tijds)originele lichtschakelaar zonder daar debiele bedragen voor te moeten neertellen. Dat wijst zich verder dus wel vanzelf.

In ieder geval werkt alles wat erop zit dus nu en dat is alweer een stapje vooruit

Derk

Lekker bezig man!

Ja, maar je komt ook wel eens wat tegen…

Ik wilde het voorspatbord eindelijk eens correct afhangen. De bovenkant ligt te dicht op de band en de achterkant staat er tever vanaf. Dat blijkt veel lastiger te zijn dan gedacht.

Het spatbord is met een overlangse beugel tussen de vork en achterkant spatbord en twee steunen langs de vorkpoten bevestigd; die laatste twee zorgen samen met het spatbord voor de stabilisatie van de vork. Ik heb dat hele handeltje uit elkaar gepeuterd en ben begonnen dat opnieuw af te hangen met een afstandsblokje onder de voorkant van het spatbord. Dat ging allemaal heel aardig, totdat de rechter steun langs de vorkpoot er weer in moest: die was toch vlot een centimeter te kort! Hoe kan dát nou weer?

Meten dus. Steuntjes zijn gelijke lang, dat is dus OK. Wat is er dán aan de hand? Blijkt dus dat de bevestiging op de rechter vorkpoot exact een centimeter lager zit dan op de linker vorkpoot! Da’s lekker dan… Andere steunen bestaan niet, of dat wil zeggen, die zijn er voor de VZ50 (buikschuiver) maar die zijn nog korter. En bovendien horen ze gelijke lang te zijn. Het gekke is dat die bevestigingen duidelijk op de fabriekslassen zitten. Conclusie (en eigenlijk wist ik dat allang): het ding heeft een keer een nare tik gehad, waarna één van beide vorkpoten moet zijn vervangen door een modernere versie met een andere lengte van steuntjes.

Lekker dan. Een passend steuntje organiseren kun je wel vergeten voor deze hele oude Puch-modelletjes: voor de baby- en kleuterpuchjes zijn er allerhande onderdelen net even anders dan anders en redelijk moeilijk op te drijven. Ook al omdat het verschil vaak maar moeilijk zonder meetlinten, schuifmaten en ander meetgerei vast te stellen is in een bak vol losse spullen. Dus: een stukje 1,25mm plaatstaal uit de voorraad gevist, daar een deel van zo’n steuntje van gemaakt waarmee het hele ding een centimeter langer wordt, de steun afgezaagd en het nieuwe eindje er weer aan vast geknetterd. Dat staat nu in de primer, waarna nog een laagje rallye-black volgt en dan kan-ie er weer tussen gefrummeld worden. En als alles gaat zoals ik dat bedacht heb ligt het spatbord dan veel beter concentrisch rond de voorband. Zoals het hoort. En zodat een band met vers profiel er ook zeker weten onder past en je niet afhangt van een (meer dan) half versleten Semperit uit het jaar kruik.

Kortom, weer een voorbeeld van waarom je eigenlijk van zo’n brommertje af moet blijven als alles werkt. Het is elke keer weer een blik wormen wat je open trekt…

Derk