home » Citroen Nieuws » Citroen Ami » Steelt Kees een Citroën M35?

Toen we onlangs op de voorpagina aandacht aan de M35 besteedden, kwam een bijzonder haalverhaal van rasverteller Kees “Visa GTI 115” weer bovendrijven. Het gebeurde is al 36 jaar geleden, maar Kees’ herinneringen aan de technische stunt en de daarop volgende arrestatie zijn nog heel levendig. Geniet mee van zijn gedetailleerde verslag.

André B. was Citroën-dealer in Maarssen en al jarenlang mijn gabber. We hebben het nu over de jaren ’70. In die tijd was hij een verwoed verzamelaar van allerhande Citroën-moois. Er stonden op dat moment acht wagens in zijn garage. Ooit bracht de directeur van Citroën Nederland er een bezoek en dat had zo zijn gevolgen! In 1977 bestond het bedrijf 50 jaar en dus werden André en zijn vader uitgenodigd voor het Citroën-jaarfeest in oktober 1977 in het Hilton van Amsterdam. Daar kregen zij door de heer Huigen een Citroën M35 aangeboden. Alleen was het aangebodene daar niet aanwezig. André moest hem dus zelf in Parijs gaan halen. Uiteraard was dat geen probleem, althans dat dachten wij. De overhandiging in het Hilton was wel degelijk gepland. Dat dit niet gelukt is, bleek later een technische reden te hebben.

Samen met André zou ik de M35 wel even ophalen: geen probleem! Alle papieren die met het transport en de uitvoer naar Nederland geregeld moesten worden, lagen op een Citroën-kantoor ergens midden in Parijs. Citroën Frankrijk was al weken lang met het transport van deze auto bezig geweest. Het transport kon geen doorgang vinden, omdat ze de geheel plat op de grond liggende M35 niet op de autotrailer konden krijgen. Ook het personeel van de Citroën-opslag in Trappes wist niet waarom deze Ami Coupé op de grond lag. Blijkbaar begreep niemand dat deze Citroën hydraulische vering had, maar wij natuurlijk wel. Toch werd het een reis met veel hindernissen.

De voorbereidingen werden getroffen, we waren in het bezit van een Hanomag met meubelbak waarin al diverse Citroëns en Panhards uit Frankrijk waren opgehaald. Ons motto is: de Citroën moet omhoog, hoe dan ook. Er gaat een accu mee, liters hydraulische olie, motorolie, een sleepkabel, een krik, houten blokken, touw, wielen, gereedschap in de vorm van een ratel en een slingertje waarmee we de hydraulische pomp zouden kunnen laten draaien als de auto niet te rollen zou zijn.

Om drie uur in de nacht van donderdag 23 februari 1978 rijden we met de Hanomag naar Parijs en halen daar bij Citroën alle benodigde papieren op. Er gaat een Fransman mee die ons zal wijzen waar de auto staat. Met z’n drieën voor in de Hanomag vindt hij het ‘s morgens al nodig om ons op een Ricard te trakteren. We stoppen bij een café, zijn stamkroeg waar iedereen moest weten dat hij deze Nederlanders wel even de weg zou wijzen. Vervolgens komen we aan op een groot opslagterrein in Trappes en vanaf de ingang zien wij de M35 al staan, zo te zien staat hij daar al een hele tijd. De aanwezigen zeggen dat de Citroën op de grond ligt en ook niet in de Hanomag geladen kan worden. “Geen probleem”, zeggen wij op zijn Hollands.

We rijden verder naar de M35, openen de deur en de motorkap, doen LHM in het reservoir en controleren de motorolie. Verbaasd volgt iedereen onze verrichtingen. Onder de kap trek ik de pook in de versnelling en ga tegen de auto duwen. Ja hoor, de motor zit los, dat scheelt een hoop werk. Ik doe de sleuteltjes in het contact en zet de schakelaar in zijn hoogste stand. We maken de M35 met de sleepkabel aan de Hanomag vast en slepen hem stapvoets over het terrein. De Fransen zagen water branden toen even verderop de wagen daadwerkelijk in zijn hoogste stand zagen staan. Ze sloegen zich voor de kop dat ze daar zelf niet op gekomen waren. Met de lier werd de M35 de meubelbak ingetrokken en goed vastgezet. We doen het rolluik naar beneden en rijden richting huis.

Bij de grens aangekomen zouden we een rustige overgang nemen, die van Halluin. We werden hier echter niet doorgelaten, omdat er van de papieren niets klopte. Alle data waren verlopen en er was geen origineel kentekenbewijs bij, met de fotokopie hiervan namen ze geen genoegen. We werden beschuldigd van het illegaal over de grens willen brengen van een auto zonder geldige papieren. De politie voerde ons af in een Renaultje vier naar de grens verderop in Menen. Na een lange tijd wachten in het arrestantenverblijf, werd proces verbaal opgemaakt en we konden mooi dokken. Ook zouden we onze M35 niet mee krijgen, zo werd ons gezegd. Deze moest worden uitgeladen en zou aan de ketting worden gelegd achter het hek bij de douane, dus wij weer in de Renault en naar de andere grens om de Hanomag op te halen. De Hanomag mochten we houden om naar huis te rijden en we moesten maar terug komen om alle papieren weer opnieuw in orde te brengen.

Twee weken later gingen we weer vroeg op pad, uit voorzorg met een zak geld. Met Citroën in Parijs was inmiddels afgesproken dat zij ervoor zouden zorgen dat het originele kentekenbewijs bij het grenskantoor van een bepaalde transporteur zou liggen. Je begrijpt het al: de carte grise was nergens afgegeven, we waren zo gezegd voor Jan Doedel naar de grens gereden, dus maar weer terug naar huis.

Weer contact met Parijs en ja hoor… het lag daar nog in een bureaula. Nu werd afgesproken dat we eerst het kenteken in Maarssen moesten hebben, voordat we weer richting Frankrijk zouden reizen. Ook hier ging weer enige tijd overheen, maar eind maart hadden we dan toch het originele papier in ons bezit. Dus weer vroeg op en wederom naar Menen. Eindelijk werden alle papieren in orde gebracht en ging voor ons het hek open. Ook toen lag de coupé geheel plat op de grond en moest het sleepritueel daar weer verandering in brengen. Hoog op zijn poten werd hij weer in de Hanomag gelierd. Aan het eind van de middag staat de M35 dan toch in de garage in Maarssen.

Mijn nieuwsgierigheid was groot, maar op zaterdag 15 april had ik pas de gelegenheid om me over de technische kant van deze unieke auto te buigen. Er werd een nieuwe accu gemonteerd, de carburateur en de bougies schoongemaakt. Na twee uur sleutelen, komt het moment van starten. Hij slaat direct aan en het geweldige rotatiegeluid komt tot ons! Dan het moment van rijden nadat we de groene platen hadden gemonteerd: ik kan wel zeggen dat het een aangename zaterdagmiddag werd. We waren direct alle narigheid van de weken ervoor vergeten. Niet veel later werd de M35 op Nederlands kenteken gezet, zonder enig probleem. Een soort van rotatiekoorts brak toen bij ons uit en ook dat had weer een gevolg, waarover een volgende keer meer.

Reacties kun je hier plaatsen.

tekst: Visa GTI 115, foto: Automobiles Citroën, redactie: RensKorevaar