home » Citroen Nieuws » Citroen C-Elysée » Twee weken met een Citroën C-Elysée

In Nederland wordt de C-Elysée helemaal niet verkocht. In België wel, maar zonder ruchtbaarheid, alsof Citroën zich ervoor schaamt. Wat is de juiste aanpak van betaalbaar autorijden: de fanfare of de stille trom? Peter "par eXeMple!" test in Italië.

Onze vakantiebestemming was dit jaar Italië. We gingen per vliegtuig naar Rome en vervolgens met een huurauto naar een huis in de Sabijnse bergen. Die streek is zeer aan te raden: middeleeuwse dorpjes op heuveltoppen, waar je geen andere toeristen tegenkomt, in een prachtig groene, Umbrië-achtige omgeving waar het mooi wandelen is. En dat op een uur rijden van Rome, waardoor ook de eeuwige stad gemakkelijk bezocht kan worden.

Aangekomen op het vliegveld van Rome, moesten we eerst de huurauto afhalen. Er was ons een auto in de “klasse Peugeot 308” beloofd en met zo’n Peug hadden we prima kunnen leven. Stiekem hoopte ik op een Giulietta, want dat vind ik een mooie auto en daarmee wilde ik wel eens spelen in de bergen. Uiteraard had ik een Cactus ook heel leuk gevonden. Ik probeerde de autokeuze te beïnvloeden door bij de verhuurbalie direct aan te geven dat ik liever geen Duitse, Japanse of Koreaanse auto had. Voorkeur Italiaans of Frans. “Komt voor elkaar,” zei de vriendelijke dame, “ik heb voor u een Citroën C-Elysée.” Nieuwsgierig naar een Citroën die wij in Nederland alleen van plaatjes kennen, zei ik meteen: “Va bene!”

Citroën heeft de C-Elysée niet in Nederland uitgebracht. Nu heeft in ons land de (kleine) middenklassesedan het nooit goed gedaan. Denk aan de Volkswagen Jetta, de Renault 19 Chamade, de Peugeot 306 sedan, de Opel Astra sedan. Wij Nederlanders zijn er geen fan van. Echte hatchbacks en de daarvan afgeleide stationcars, die willen we. Het “three box concept” slaat traditioneel meer aan in de landen rond de Middellandse Zee en kennelijk ziet Citroën daarom in Nederland geen markt voor de C-Elysée. In België, Frankrijk en Duitsland staat de C-Elysée overigens wel op de verkooplijsten. Of de auto in deze landen een succes is, weet ik niet.

Na het afhandelen van het nodige papier- en plasticwerk gingen we de auto ophalen op de parkeerplaats van de verhuurmaatschappij. Even later staan we oog in oog met een grey shark C-Elysée met een 1.6 BlueHDi-motor. De eerste indrukken: bij zo’n BlueHDi-motor had ik wat bedenkingen, want het roept bij mij associaties met een geknepen milieudieseltje op. Maar ik vind het zeker te prefereren boven een driecilinder PureTech-motor. En oei, even schrikken: wat een lelijke achterkant heeft dat ding! Ik kon me dat wel herinneren van foto’s, maar het kwam toch vrij hard aan.

De C-Elysée leek mij op het eerste gezicht een C4 met een kofferbak erachter, maar na goed kijken, zag ik duidelijke verschillen. Het plaatwerk van de voorspatborden bevat een soort knik in de lijn naar de koplampen en die koplampen zijn duidelijk van een eenvoudiger ontwerp dan van de C4. Uiteindelijk is de C-Elysée niet eens verwant aan de C4, want de auto staat op het platform van de C3. Overigens kent Citroën weldegelijk een C4 sedan, de zogenaamde C4L die in Zuid-Amerika en Azië te koop is.

Tevreden was ik wel over het plaatje “Exclusive” op de zijkant. Dat beloofde de meest luxueuze uitvoering! De kofferbak opent met een knop op de sleutel of met een knopje op het dashboard en is met 506 liter werkelijk gigantisch: dat is de enige juiste kwalificatie. Onze grote koffer en de beide trolleys worden met gemak opgeslokt en er blijft nog veel ruimte over. Daarnaast is de achterbank ook nog in twee delen neerklapbaar.

En route! Het eerste wat opvalt, is dat het “Exclusive”-plaatje de verwachtingen niet helemaal waarmaakt. Er is gelukkig wel airco, maar het is geen climate control. Een automatische stand op de ruitenwissers ontbreekt, evenals op de verlichting. De ruitenwissers hebben wel een intervalstand, maar die is niet variabel. De bekleding is een heel eenvoudige, gladde stof. Daarentegen is er wel cruise control en park distance control van achteren, zijn er vier elektrisch bedienbare ramen, is het stuur met leer bekleed en heeft het audiosysteem bluetooth en een aansluiting voor een mp3-speler. Al rijdend, komt mijn vrouw met de opmerking dat de wegen erg slecht zijn. Nu kunnen de wegen allicht beter in Italië, maar het gevoel van mijn vrouw ligt toch vooral aan de vering. De C-Elysée heeft een harde vering en dat zeg ik echt niet alleen omdat ik zelf van de hydropneumaten ben. Het weggedrag is in veel situaties te omschrijven als stuiterend, vooral van achteren. Misschien dat hij vol beladen beter op de weg ligt, maar met twee personen en een halflege kofferbak is het niet echt aangenaam. Wellicht draagt de korte C3-wielbasis in combinatie met de grote overhang voor en achter hieraan bij. Het gaat in ieder geval wel ten koste van het comfort.

De motor valt niet tegen: die is lekker krachtig en soepel. Veel schakelen is niet nodig, want er is ook bij lage toerentallen voldoende koppel om vlot op te trekken. Ik ben uit een aantal auto’s de 2.0 HDi (90 en 110 pk) gewend en deze 1.6 BlueHDi met 100 pk doet er qua rijgenot niet voor onder. Wel vind ik het geluid wat minder aangenaam: meer als een eh… diesel. Er is duidelijk een enorme sprong gemaakt in verbruik. Over de twee weken dat wij met de C-Elysée rijden, noteren we met afwisselend rijden in de bergen en op autosnelwegen een verbruik van 1 op 18,7, ofwel 5,3 liter per 100 km. Dat is heel netjes! Na optrekken en rijden moet er ook geremd worden en ook dat is dik voor elkaar. Niets aan te merken op het remvermogen, ook niet bij fors rijden in de bergen. Wel is door de lichtmetalen velgen heen te zien dat de achterwielen uitgerust zijn met trommelremmen. Nu weet ik wel dat trommelremmen niet onder hoeven te doen voor schijfremmen, maar het is niet helemaal meer van deze tijd. Het zal wel met kostenbesparing te maken hebben.

Nog een paar kanttekeningen. Wat ik niet begrijp, is wat dat grijze stuk plastic onderaan het stuurwiel doet. Is dat daar om mooi te zijn? Integendeel zou ik zeggen, het is nu al flink bekrast en bij het draaien aan het stuur zie ik uit mijn ooghoeken steeds dat grijze ding ronddraaien. Weg ermee! Verder heeft het dashboardkastje geen verlichting, wat zeer onhandig is in het donker. Als laatste is de plaats van de raambediening op de middenconsole niet prettig. Het zal wel gewenning vergen, maar als ik het raam wil openen, dan voel ik steeds eerst tevergeefs op de deur. Ook dit is ongetwijfeld een stukje kostenbesparing.

Op het gebied van de hanteerbaarheid zijn er ook een paar minpuntjes. Het zicht schuin naar achteren is erg slecht door de brede C-stijl en de hoge achterkant. Regelmatig moet ik uit mijn stoel komen om de verkeerssituatie rechtsachter te kunnen overzien zodra het buiten het beeld van de rechterbuitenspiegel valt. De auto is als vierdeurs sedan toch wel vrij groot. In Italiaanse plaatsen naar een parkeerplaats zoekend, moet ik diverse plekjes voorbij rijden.

In de Italiaanse Citroën-prijslijst staat de C-Elysée vermeld met een vanafprijs van €13.750. Daarmee is het een echte budgetauto, want hij kost maar liefst 4.600 euro minder dan een C4 en 800 euro minder dan een C3. Daarmee is deze ruime auto zonder meer zeer scherp geprijsd. In dat licht beschouwd, zijn de minpuntjes in uitrusting, comfort en gebruiksgemak hem ruimschoots vergeven. Voor een flink gezin dat een ruime, betaalbare en zuinige auto zoekt, is deze C-Elysée absoluut het bekijken waard. Behalve in Nederland dan…

Wordt deze auto een succes voor Citroën? Ik weet het niet. In de twee weken in Italië heb ik het aantal andere Citroëns C-Elysée geteld: precies nul komma nul. Hij is er weliswaar nog niet zo lang op de markt, maar toch… Als ik Italiaan was met een jong gezinnetje en op zoek naar een betaalbare macchina per la famiglia, wat zou ik dan doen na deze uitgebreide proefrit? Ik zou toch gaan kijken naar een C3. Volgens mij is die comfortabeler, waarschijnlijk net zo zuinig en hij is zeker beter passend in de Italiaanse steden. Dan zitten de bambini maar wat minder ruim. Per slot van rekening moest ik in mijn Italiaanse jeugd ook met twee zusjes achterin een 600’tje zitten.

Ben je het met mijn testbevindingen eens? Of juist niet? Laat het hier weten!

tekst en foto’s: par eXeMple!