Heer Anton C-Zeroot

Elektrisch rijden wint slechts langzaam aan populariteit, toch heeft het potentieel. De Citroën C-Zero maakte eerder forumtesters hogervp en waterman al enthousiast. Xavier en Antonin bewezen met hun Electric Odyssey dat je ermee rond de wereld kunt rijden. Heer Anton is al na de eerste aanraking met de potmeter begeesterd en doet daarvan op eigen wijze verslag.

Ik ben van de generatie automobilisten uit de tijd dat het zeer stoer was een auto te hebben. Dit liet je onder meer blijken door bij aankomst op de bestemming de portieren zo hard dicht te smijten dat de halve straat op de hoogte was van dit heugelijke feit. Toen ik DS ging rijden, was ik dat na mijn derde portierraam afgeleerd. Ook het nonchalant zwaaien met de contactsleutel bij het lopen naar de woning hoorde bij het toenmalig machogedrag. Overigens was dit steeds een kortstondig vermaak, omdat je toen overal voor de deur kon parkeren, zelfs bij de bioscoop in de Kalverstraat.

De vooruitgang maakt dit tot een legende. Hier ben ik mij nogmaals van bewust geworden bij het rijden met de C-Zero. De kreet “gas op de plank” is sinds mijn MG met houten vloer niet meer van toepassing, evenals het gezegde “hij kan alleen nog ruiken wat ik stook” als je iemand bij het stoplicht te snel af was. Met de C-Zero laat je weliswaar ieder figuur met petje dat zojuist een zwarte VW Golf heeft verworven in verbijstering achter je, maar er valt niets meer te ruiken. Het petje spoedt zich eveneens naar de Fa Schonenberg voor een gehoortest, omdat het bij een dergelijke lancering verwachte geluid ontbreekt. Geweldig!

Hoewel er een vermoeden rijst dat er behalve de chevrons weinig Citroën aan zit, rijdt de C-Zero boven verwachting. Terwijl de C1 en C3 bij mij herinneringen oproepen aan de “HollyWolly”—een kermisattractie waarbij men onder luid geraas van het mechanisme op een golvend houten platform wordt rondgeslingerd terwijl men is gezeten op een niet afgeveerd konijn of paddenstoel, waarvan de snelheid wordt geregeld door een aantal koperen lamellen op een plankje geschroefd aan een touwtje via een katrol in een emmer zout water te laten zakken—rijdt de elektrische Citroën groter dan hij is. Je begrijpt na dit alles dat de C-Zero een geweldige ervaring was. Je kruipt niet achter het stuur, je kunt gewoon gaan zitten. Je geeft geen gas, doch je leunt op een potmeter. Zo ontstaat er eveneens een geheel nieuw jargon met betrekking tot autorijden.

Toekomst zit er zeker in elektrisch rijden. Als er accu’s komen met stofwisseling op deeltjesniveau, hoeft zo’n ding maar kort aan het infuus. Er moet echter altijd een forse energie ingepompt worden. De wet dat je er niet meer uitkrijgt dan je er ingestopt hebt, zal naar ik vrees niet door de wetenschap ingehaald worden. Nu ja, afgezien van een bevalling dan…

Reacties op dit artikel kun je hier plaatsen.

tekst: Heer Anton, foto: waterman, redactie: RensKorevaar