home » Citroen Nieuws » Citroen C1 » Test C1: Babi Pangang Expres!

Het trio C1, 107 en Aygo was tien jaar lang het ijkpunt in het A-segment. Dankzij goede fiscale regelingen, vele knalaanbiedingen, zijn guitige verschijning en betrouwbare inborst bleef de C1 een succesnummer. Groot waren de verwachtingen toen in 2014 een nieuwe C1 verscheen. We waren al bij de officiële presentatie; nu is het tijd voor een harde test.

Vooral door zijn bescheiden afmetingen en grote wendbaarheid staat de C1 te boek als echte stadsmuis. Je komt hem in het veld dagelijks tegen. Afgeladen met kinderen die met gezwinde spoed naar de sportclub moeten, volgeladen bij de supermarkt en natuurlijk als transportmiddel voor de pizzakoerier die graag droog zit. Maar wat nou als je als pizzakoerier of lokale afhaalchinees eens wat verder moet rijden dan binnen de gemeentegrens met je warme hap? Voldoet de C1 dan ook nog? Toen een in Frankrijk wonende bekende aangaf dat hij zo’n zin had in een flinke bak Babi Pangang, diende zich een mooie gelegenheid aan voor een uitgebreide testrit met de nieuwe C1.

Van Citroën Nederland kregen we de beschikking over een vijfdeurs C1 van het nieuwste model in de frisse kleur Sunrise Red. Onze testauto is verder voorzien van verchroomde spiegelkapjes en 15 inch lichtmetaal. De binnenzijde verwent ons met een digitaal bedienbare klimaatregeling en een stereosysteem met “mirrorscreen”. Ook vind je een toerenteller, elektrische ramen voor, centrale vergrendeling met afstandsbediening en automatisch inschakelende verlichting. Wat er dan weer niet op zit, is een lampje in de kofferbak. En dat is niet alleen onhandig, maar ook wel erg schraal. Ook is de binnenverlichting eigenlijk wat ontoereikend: de unit is namelijk helemaal voorin tegen de hemel geschroefd, dus geeft weinig licht achterin. Dat is onhandig als je in het donker je kind in het kinderzitje wil krijgen. Verder is er wat luxe betreft niet veel te klagen. Het geheel is prima afgewerkt en maakt een verzorgdere indruk dan bij het vorige model. Speciaal te noemen zijn de voorstoelen die echt een stuk beter zijn. De zitting is wat langer, de zijdelingse steun is wat beter en al met al hebben we op een rit van zes uur niets te klagen gehad. Waar we wel iets over te klagen hebben, is het zicht naar achteren: de nieuwe C1 heeft een kleinere achterruit die minder ver is doorgetrokken richting dakrand. In combinatie met de naar ons idee te hoog geplaatste binnenspiegel beperkt dit het zicht naar achteren.

Tijd om op pad te gaan met onze Babi Pangang Expres. Met de nadruk op Expres, want onze C1 is niet zomaar een C1! Nee, deze is voorzien van de inmiddels bekende VTi82 PureTech motor. Die levert 82 pk in een auto van maar 860 kg. Dat moet toch wel goed rijden, dachten wij zo. Het maximale koppel van 95 Nm komt al bij 2.750 toeren vrij, waardoor je de auto schakellui door de stad kunt loodsen. De fijn werkende, elektrische stuurbekrachtiging, lichte koppeling en prima schakelende vijfbak maken de C1 tot een aangename wagen voor in de stad. Toch merk je gelijk dat deze C1 meer aankan. Met een dampende bak Babi Pangang van de Chinees zetten we koers naar de A2. De trajectcontrole tot Utrecht geeft mooi gelegenheid om vast te stellen dat de nieuwe C1 een stuk stiller is dan het vorige model en dat hij zelfs met de 1200 cc grote PureTech motor gewoon 1 op 20 loopt. Naarmate we verder afzakken richting het zuiden worden de wegen leger en kunnen we ook wat meer tempo maken. Cruisen met 130 km/h gaat heel lekker. Ook bij die snelheid valt op dat de nieuwe C1 stiller is dan z’n voorganger. De VTi82 toont niet alleen een grote drang tot versnellen, maar is ook nog eens erg soepel én trekt over een breed toerenbereik. Pas boven de 5.000 toeren neemt het vermogen wat af, maar de toerenbegrenzer wordt zonder enig morren bereikt en daar hoef je niet eens je best voor de doen. Daarbij klinkt het motortje gewoon erg lekker en de onbalans die een 3 cilinder motor nou eenmaal heeft, hebben ze bij PSA goed beperkt, al is in de C1 wel duidelijker te merken dat er een driecilindermotor in hangt dan in de C4 met e-THP, waar we eerder mee reden. Ook in vergelijking tot de variant van 68 pk is de C1 PureTech wat onrustiger bij stationair toerental. We wennen er snel aan en ervaren het niet als storend.

Nederland verlaten we via Maastricht, daarna door een druk Luik richting de E25 naar Luxemburg. Even na Luik worden we geconfronteerd met een flinke stijging. Verbazingwekkend genoeg sleurt de 82 pk het aardig volgeladen C1’tje moeiteloos naar boven. En nee, niet alleen in de vierde versnelling, maar we kunnen zelfs opschakelen naar vijf en de 120 makkelijk aanhouden. Na deze eerste serieuze klim hebben we zo’n 165 km te gaan naar Luxemburg. Heuveltje op, heuveltje af. Soms over mooi en strak asfalt, soms kuilen, richels en gaten. De C1 laat zich niet gek maken, de wegligging is gewoon prima. Strak, zeker, maar zeker niet oncomfortabel hard. Deze prima wegligging zal ons straks, op de binnenwegen in La France nog goed van pas komen, noteren we.

Na een tankstop vlak bij de Frans-Luxemburgse grens (lekker hoor, euro95 voor €1,08) rijden we vlotjes Frankrijk in. Langs Thionville richting Metz en Nancy. Een stuk wat tegenwoordig rijkelijk voorzien is van snelheidscamera’s en wisselende maximumsnelheden kent. Na Nancy pakken we de péage richting Lyon, om die vervolgens bij Montigny-le-Roi weer te verlaten en het laatste stuk van de heenreis binnendoor af te leggen. Onze eindbestemming is het jachthotel “Moulin de l’Achat” in het kleine dorp Enfonvelle in de Haute Marne. Hier gaan we de Babi Pangang afleveren.

Na het verlaten van de Franse autoroute rijden we over het verlaten Franse platteland. De C1 toont ook hier weer dat hij veel meer is dan een stadsauto. Door de fijn schakelende versnellingsbak met goed gekozen overbrengingsverhoudingen, de gretige motor en het breed aanwezige vermogen biedt de C1 op de bochtige wegen in het heuvelachtige landschap erg veel rijplezier. De wegligging blijkt, zoals we eerder al vermoedden, plezierig strak te zijn. De koets helt in erg snel genomen bochten wel wat, maar om de auto echt over de voorwielen naar buiten te laten glijden, moet je je best wel doen. De C1 is overigens standaard voorzien van ESP en een anti-doorslipregeling. Dat systeem heeft een prettige eigenschap: het grijpt in, maar niet op zo’n manier dat het je rijplezier om zeep helpt en het blijft zelfs mogelijk om, zij het beperkt, wielspin op te laten treden. Fijn om te weten dat het ESP en ASR met het ABS aanwezig zijn maar niet beperkend dus. Prima voor elkaar! Toch hebben we ook een puntje van kritiek te melden: De wielkasten zijn kennelijk niet van enige substantiële isolatie voorzien. Ieder steentje wat door de banden gelanceerd wordt, hoor je hard tegen de wielkasten slaan. Je hebt daardoor soms het gevoel dat je auto gesloopt wordt en dat komt de kwaliteitsbeleving niet ten goede. Extra isolatie van met name de wielkasten achter is dus gewenst.

Na deze mooie rit bereiken we de Moulin de l’Achat, onze logeeradres en uitvalsbasis voor de komende dagen. We hebben de 650 km in een nette 6 uur gereden en stappen zonder last van rug of benen uit de C1. De bak met Babi Pangang is zelfs nog warm! Hiermee is wel bewezen dat de C1 veel meer is dan een guitige wagen voor in de stad. Nee, zelfs voor een internationale bezorging kun je dus prima een C1 gebruiken, mits voorzien van de 82pk sterke VTi-motor.

Na twee dagen ontspannen verblijf in de comfortabele Moulin vertrekken we maandagochtend weer richting Nederland. Nu nemen we een iets andere weg richting de autoroute, waarbij we een langer stuk over de route nationale kunnen rijden om ook daar eens te kijken hoe een C1 zich gedraagt. Tja, eigenlijk geen echte verrassing: wederom overtuigt de motor in elasticiteit. Inhalen van 90 km/h naar 110 km/h in z’n vijf: gaat ook weer prima. Heuvel op? Niet nodig om terug te schakelen, gewoon gas d’r op en gaan. We rijden door naar Metz om eens goed inkopen te doen bij de Leclerc. Een mooi moment om te kijken hoeveel er in de kofferbak van de C1 past. Ook hier blijkt weer dat de hele auto wat gegroeid is want het ruimteaanbod is duidelijk beter dan voorheen. Boodschappen voor de kerstdagen, wijn en ruitensproeiervloeistof passen nog prima tussen de CitroBags met onze weekendbagage.

Tijdens de terugreis vragen we ons af waarom we deze nieuwe C1 het straatbeeld toch minder lijkt te overspoelen dan zijn voorganger. De belangrijkste reden is toch het verschijnen van veel concurrenten die zich aardig met de C1 kunnen meten. Daarnaast is ook de prijsstelling ten opzichte van deze concurrenten niet meer zo uitzonderlijk scherp. Dat is ook niet zo gek, want het is ook een veel volwassener auto geworden. Wij zouden graag een vrij kale vijfdeurs met als enige luxe centrale vergrendeling en handbediende airco zien, maar wel met de erg fijne 82pk PureTech-motor. Het touchscreen, de automatische verlichting, de lichtmetalen velgen, het stoffen vouwdak, de verchroomde spiegelkapjes; dat is toch allemaal te missen luxe in een auto die op een erg voordelige en absoluut volwaardige manier een jong gezin mobiel kan maken. We hopen dat Citroën toch zo’n relatief eenvoudig uitgeruste C1 met 82pk motor in de prijslijst op zal nemen, want dat zou de instap in de wereld die Citroën heet financieel een stuk aantrekkelijker maken. De door ons gereden C1 was een (inmiddels niet meer als VTi82 leverbare) “Feel” die door het toevoegen van een boel opties voor een bedrag van €14.825 in de showroom stond. Bestel je nu een nieuwe C1 VTi 82, dan zit je vast aan het uitvoeringsniveau “Shine” die als vijfdeurs minimaal €15.040 kost én standaard vol met luxe en opties zit, die zoals gezegd lang niet iedereen nodig heeft.

Al met al hebben we aan de Babi Pangang Expres erg veel plezier beleefd en raden we iedereen die in dit segment shopt aan om een proefrit te maken met juist de C1 VTi82, het zal een pittige, smaakvolle verrassing zijn.

Pluspunten:
+ erg fijne 82 pk sterke PureTech motor
+ veel rijplezier
+ zuinig
+ betere afwerking dan voorheen
+ betere stoelen dan voorheen

Minpunten:
- zicht naar achteren in binnenspiegel
- plaatsing binnenverlichting
- isolatie van de wielkasten matig
- prijstechnisch niet de meest interessante aanbieding

We danken Citroën Nederland voor het ter beschikking gestelde testvoertuig, de familie Timmermans voor de gastvrije ontvangst in hun hotel Moulin de l’Achat en Boudewijn van den Bogaert van CitroBag voor een set tassen. Je kunt hier reageren op dit artikel.

tekst en foto’s: waterman en Lucas