home » Citroen Nieuws » Citroen DS 3 » DS 3 - Komt wijsheid met de jaren?

Het succes van de DS-reeks begon met de DS3. Nu is deze kleine, luxe driedeurs het laatste ‘DS’-model dat onder Citroëns vleugels vandaan naar het luxe DS uitvliegt. Kan de '3' er met een lekker bekkende set DS Wings op het front en de nieuwe driecilinder PureTech nog even tegenaan?

Over de introductie in Parijs van de nieuwe DS 3 kon je op ons forum al ‘live’ meelezen. Op uitnodiging van Anne Lobbes, Directeur PR van DS Automobiles Nederland, toog het forum woensdag 6 april jongstleden naar de kersverse DS Store in Amsterdam, om de ‘3’ eens aan de tand te gaan voelen.

We - ondergetekende en nog een zevental andere autojourno’s - worden door Anne Lobbes en Raymond Crezée welkom geheten met koffie en een keur aan zoete DS-lekkernijen. Geheel in de sfeer van het luxe, Franse DS. Na een korte introductie mogen we rijden - er staan zeker tien DS 3’s voor ons gereed, in een aantal verschillende kleur-, motor- en uitrustingsvarianten. Qua motorisaties kunnen we kiezen uit de BlueHDi 100 met handbak, de PureTech 110 met handbak óf zestraps volautomaat, en de - voor de DS 3 nieuwe - PureTech 130 met handbak. Laten we daar eerst maar eens een stukje mee gaan rijden!

Even voorstellen dan maar: ik zit in een DS 3 in ‘Sport Chic’-uitmonstering. De bijna-zwarte kleur is in werkelijkheid een diepblauw met de naam ‘Bleu Encre’ (inktblauw), getooid met een wit dak. De belangrijkste opties bovenop het al meest luxe afwerkingsniveau zijn lederen bekleding in ‘Noir Basalte’, Apple CarPlay en Mirrorlink, Pack Confort Plus en twee Plips. Totaal goed voor een investering van nét boven de 29 duizend euro.

De DS3 was eigenlijk bij de lancering al een heel uitgebalanceerd geheel. Fijne motoren - op die lijzige VTi na dan - en een goed onderstel gecombineerd met een premium ‘beleving’ zorgden voor een goede kritiek door de pers en ook het grote publiek omarmde de kleine ‘Anti-Retro’-fransoos, die het als enige op leek te willen en kunnen nemen tegen de gevestigde MINI-orde. We schreven daar al over in 2010. Nu, zes jaar later is die basis nog goed blijven staan. Maar is dat genoeg, anno 2016?

De auto in kwestie laat zich lekker overal naartoe prikken. Ik duik eerst maar eens mijn eigen buurt in. Ik geloof best in het potentieel van 130 pk op de voorwielen, maar in de woonwijk blijkt pas echt hoe prettig een auto rijdt. Er zijn aardig wat noviteiten die hun weg hebben gevonden naar de DS 3, zoals Apple CarPlay en Active City Braking. Functies die ik beide, door een gebrek aan interesse aan de ene kant, en een gebrek aan last-second overstekende voetgangers aan de andere kant, niet uitgebreid getest heb. Wat wel opvalt is de gewijzigde lay-out van de middenconsole. Er is geen ‘head-unit’ met cd-speler meer aanwezig in het dash, alleen nog een aanraakscherm. Het gat dat de radio achterliet is gevuld met een veredelde pennenbak met daaronder enkele toetsen voor bediening van de radio-navigatie. Deze bevinden zich op vingertoppen-afstand van de versnellingspook en zijn vrij makkelijk op de tast te vinden. Toch, ondanks de vertrouwde bedieningsstelen voor audio achter het stuur had ik graag nog een ouderwetse draaiknop voor de volumeregeling gezien! De geluidsproductie van de unit is nog altijd indrukwekkend. Mooi gedefinieerde hoge tonen en een lekker dampend, smeuïg laag. Een echte fijnafstemming voor de purist is er niet, maar via bluetooth gestreamde muziek klinkt erg goed, zonder kwaliteitsverlies door compressie.

De radio gaat overigens weer uit, want het is interessanter om de auto zelf te beluisteren. Bij werkzaamheden en over een industrieterrein - waar de kwaliteit van het wegdek te wensen over laat - stelt de 3 niet teleur. Oneffenheden worden netjes en zonder kraken of bonken weggefilterd. Op drempels blijkt de DS 3 wat soepeler te veren, maar zelfs op hoger tempo genomen klapt de vering niet in de stops. Het voelt uitgebalanceerd en goed aan. Verder luisterend valt het motortje op: bij versnelling is er een onmiskenbare driecilinderroffel te horen. Op de forumredactie zijn we vrij unaniem: op viercilinder lijnmotoren na klinken eigenlijk alle motoren lekker. De PureTech is geen uitzondering op die regel. Hij roffelt lekker, deze 130-pk versie vrij diep, donkerbruin zelfs. Hij zou zelfs nog wel iets harder mogen snerpen!

Als ik de bebouwde kom uit ben richting Weesp vier ik de teugels een beetje. Het is opvallend hoe makkelijk het blokje toeren opbouwt tot de begrenzer ergens bij de 6300 toeren een eind aan het feest maakt. De bak schakelt echter wat hakerig, iets wat ik niet herken uit voorgaande ritten met deze motor en transmissie. Als ik bij Driemond richting Abcoude ga rijden blijkt niet alleen dat de PureTech van toeren maken houdt, hij is eigenlijk in alle versnellingen en bij alle toerentallen bij de les en sleurt er gretig aan. Al sinds de introductie van dit blok in de C4 hoopten wij op een spoedige toepassing van deze tor in de DS 3. Hij stelt dan ook allerminst teleur. Op het kronkelige weggetje op de oevers van de Gein blijkt de DS 3 niet onder de indruk van het betere stuurwerk. Precies en vol vertrouwen gaat de 3 door bochten, en het maakt eigenlijk niet uit of je dat neutraal, hard remmend of vol accelererend doet. De auto wordt daarbij zeker ook geholpen door de lekker plakkerige Michelin Pilot Sport 3’s in 205/45R17.

Het stuurgevoel is neutraal, zoveel stuurplezier als bijvoorbeeld een Ford Fiësta biedt de DS 3 niet. De wielophanging is echter ook hier prima in balans en biedt genoeg feedback en vertrouwen. De tractiecontrole - niet uitschakelbaar lijkt het - grijpt af en toe, maar niet heel merkbaar in. Dat valt op, omdat het bij de Cabrio Racing nogal een spelbederver was.

Iets later op de A2 richting Amsterdam valt de relatieve rust in het interieur op. Wel is er sprake van een kleine motorresonantie. De PureTech draait bij 110 kilometer per uur ongeveer 2300 toeren en alhoewel dat op papier prima kan, lijkt hij in dat toerengebied nét wat nerveus. Als ik weer aan de Pieter Braaijweg arriveer beklijft het gevoel in een DS 3 te rijden die geroutineerd, volwassen en zonder grote tekortkomingen is.

Na de lunch wacht de volgende variant: de PureTech 110 met EAT6 volautomatische versnellingsbak. Geen gerobotiseerd exemplaar dus, maar een echte automaat. Al snel blijkt de ‘110’ ten opzichte van de ‘130’ weinig tekort te komen. Alleen bij het echt serieuze inhaalwerk valt het iets mindere vermogen op, maar mede door de automatische versnellingsbak ben je zelden als laaste weg bij het verkeerslicht. Wat al wachtend bij rood ook opvalt is de werking van het S&S Stop and Start-systeem. De motor komt met een duidelijk waarneembare trilling tot stilstand. Ga je bij groen bruusk op het gas lijkt de motor even wat puf tekort te komen. Gek genoeg werkt het beter om rustig weg te rollen en dán pas op het gas te gaan. De automaat schakelt dan pas bij zesduizend door, de DS 3 als een haas van z’n plek stuwend. Je kúnt zelf schakelen door de pook in de daarvoor bestemde stand te zetten, flippers achter het stuur ontbreken echter. Mede door het wat traag reageren op de commando’s ben je al snel geneigd de bak in ‘D’ zelf het werk te laten verzetten, pun intended! Op de lange baan en bij gematigde snelheden schakelt de bak lekker snel door, zodat je eigenlijk altijd rustig aan het cruisen bent.

Alweer voert de route langs een kronkelend watertje, ditmaal de Waver. Inmiddels is het flink gaan regenen. De DS 3 waar ik nu in zit is éen stapje ‘kariger’ uitgerust. Nu is dat karige vrij relatief, nog altijd ben je omringd door luxe (consumentenprijs inclusief opties €27580,-). Wel rijd ik ‘So Chic’ rond op zestien inch lichtmetaal, gelardeerd met Michelin Energy’s in 195/55R16. Zelfs op nat wegdek leidt dat niet tot onzeker, of zoekend gedrag. Ook deze ‘3’ laat zich niet zomaar van de wijs brengen.

Naarmate ik verder richting de bollenstreek rijd gaat het harder waaien en regenen. Foto’s maken wordt een natte bezigheid maar de DS 3 is een fijn stuk gereedschap om onderweg te zijn met veel start-stopverkeer. Door ongevallen en file rondom de hoofdstad kom ik pas om vijf uur weer aan bij de DS Store. Mijn conclusie heb ik dan al enige tijd getrokken. Ik heb altijd al een zwak gehad voor de DS3. Jaren later, als échte DS, staat de ‘3’ nog altijd fier overeind. Genoeg kwaliteiten om in het dagelijks leven een fijne metgezel te zijn. De looks van de DS 3 zijn met de DS Wings weer helemaal scherp. De aanwezige gadgets aan boord maken hem zeker toekomstbestendig!

Rest nog de vraag welke ik het liefst voor de deur zou parkeren. Doe mij maar die 110pk automaat! Hij komt vrijwel niets tekort ten opzichte van de PureTech 130. Voor een echt gepeperde DS 3 wachten we wel tot juni dit jaar de DS 3 Performance met ruim 200 pk de gelederen komt versterken. We hebben Anne al gevraagd deze voor ons vrij te houden!

Reageren op dit artikel kan hier!

Tekst en foto’s; 2d - met dank aan DS Automobiles Nederland en Anne Lobbes