home » Citroen Nieuws » Citroen Nederlandse clubs » Mayonaise in de olievuldop

De laatste DS rolde ook alweer zowat 46 jaar geleden van de band. Ze worden er niet jonger op! Dat betekent dat er ook wel eens iets niet volgens plan gaat. Karakter, noemen citrofielen dat. Maar niet alle 'karakter' is mee te leven. En wat dan als je DS hartproblemen heeft en je zomaar 1.000 kilometer van je vertrouwde DS-hospitaal af zit? Dan kun je, net als medeforumer Hans Faber, altijd nog zelf gaan opereren. Met de vakkundige ondersteuning van de DS-chirurgen van het DS Technisch Team! Hoe dat gaat vertelt Hans zelf...

Ik ben geen technicus, maar ik begreep wel dat mayonaise in de olievuldop niet de bedoeling was. We hebben haar al sinds 1994. Toendertijd gekocht, nog op Frans kenteken. Bij de aanschaf werden we niet gehinderd door enige kennis van de auto, de techniek en de achtergrond. We vonden het gewoon wel een aardig ding. Mijn vrouw wilde een Fiat 500 en ik een CX. Het werd een DS. Niet lang daarna kochten we een oldtimer caravan, een Biod. Superklein en superlicht. Dit was de combinatie waar we zo’n 10 jaar lang mee op vakantie gingen, natuurlijk naar Frankrijk.

In 2005 kochten we een huis in Frankrijk, om er vast te gaan wonen. We woonden dus ‘op vakantie’ en daardoor stond de DS werkeloos in een schuur, nog op geschorst Nederlands kenteken. Een paar dagen per jaar mocht ze naar buiten. Er werden hooguit enkele tientallen tot een paar honderd kilometer mee gereden; illegaal, want nog steeds geschorst. Het huis begon een beetje af te raken en de DS begon aan ons vragen wanneer ze weer een beetje serieus genomen werd. En terecht, vonden wij ook. Met wat papierwerk was het geregeld: ze stond weer op Frans kenteken.

Koppakking
De wagen had ooit al eens een nieuwe gereviseerde motor mogen ontvangen in Nederland. En die motor had, net als de oude, een beetje last van slijm in de oliedop. Ik kende haar niet anders. Ik vond het ook niet erg. Wist ik veel. Hier in Frankrijk werd het erger. De motor is ook een aantal keer flink te warm geweest en is zelfs een keer alle koelvloeistof kwijt geweest. Het slijm was inmiddels echt wel mayonaise geworden. Ik besloot op aanraden en met hulp van anderen de koppakking te vervangen. Ik had nog nooit zoiets gedaan, maar toen dus wel. Het ging 500 km goed voordat ik weer mayo begon te ontdekken onder de dop. Weer de koppakking?

Bij een bevriende garage voor de deur heb ik opnieuw de kop er af gehaald om op onderzoek uit te gaan. Er bleek in de cilinderkop een scheur te zitten. Dat vonden we niet goed. Er werd snel een andere kop gevonden en nieuwe kleppen en nieuwe kopbouten gekocht. Vervolgens heb ik geleerd hoe het werkt om nieuwe kleppen in te slijpen en dergelijke. De nieuwe kop werd geplaatst en we konden weer rijden.

Help!!
Niet heel lang daarna had de DS toch weer mayonaise onder de vuldop. Het werd eigenlijk steeds erger. De moed was me zover in de schoenen gezakt dat mijn tenen begonnen te klagen. Wat kon er toch allemaal mis zijn? Ik begon verder te zoeken. Ik begon te kijken in newsgroups en bekeek Youtube films bij het ontbijt om maar meer te leren over die wagen en over de problemen die ik had. De meeste mensen die ik vroeg vonden dat de koppakking het probleem moest zijn. Dat had ik voor mijzelf inmiddels uitgesloten.

Klein onderhoud
In de zomer van 2019 besloot ik een garage te bouwen aan ons huis vast. De bedoeling was dat de DS binnen kon staan. In de zomer van 2020 besloot ik daar een brug in te plaatsen. Die dingen zijn nieuw immers niet zo duur meer. Ik wilde zelf remmen kunnen vervangen en dergelijke. Gewoon klein onderhoud aan mijn eigen auto’s. Ik vond dat wel geinig. Die garage wordt sinds vorig jaar ook bevolkt door een 2CV. De motor daarvan is wat moe. Van de weinige paardenkrachten die er in horen te zitten waren er ook nog enkele vertrokken. Ik vond het een mooi project om te leren hoe het sleutelen aan een motor werkt. De filmpjes van Burton en anderen op Youtube geven veel uitleg. Ik dorst het wel aan, maar het liep anders.

Caravan
De mayo in de motor van de DS irriteerde me. Nu was ook de oliedrukschakelaar stuk. Het vervangen daarvan is overigens met een brug handiger dan zonder, omdat je min of meer onder de benzinepomp moet zijn. Op een dag in maart, ik wilde de caravan verplaatsen, haakte ik deze achter de DS. Als vanzelf ging ik er een rondje mee rijden. Het was tijdens dit rondje dat ik mij realiseerde dat dit nooit meer zou gebeuren als ik de motor niet zou maken. Een uur later stond de DS op de brug. Het doel was de pakkingen onder de zuigerbussen te vervangen. Alleen daar kon nog het probleem zitten. Door de Youtube-filmpjes van onder meer Servicing the Goddess en stichting DS-Technisch Team voelde ik mij gesterkt.

DS-TT
Toch liep ik al snel vast. Ik besloot contact op te nemen met stichting DS-TT en kreeg al snel enthousiast antwoord. In eerste instantie voelde ik mij wat bezwaard met al mijn vragen. Dat bezwaar zat echter alleen bij mij. Ik leende een motorlift en een bok en begon de motor uit de auto te halen. Dat is best eenvoudig, weet ik nu, maar ook veel werk en heel erg spannend. Door alle filmpjes van het DS-TT een aantal keer gezien te hebben leek het alsof ik het al een keer had gedaan. Dat was dus niet zo.

De motor was er al snel uit. Ik heb daarna de versnellingsbak van de motor gescheiden en de motor in de bok gehangen. Je kunt je voorstellen hoe stoer ik mijzelf vond toen ik dat voor elkaar had. Mijn angst dat het niet meer in elkaar zou komen was ook groot. Ik had inmiddels goed en prettig persoonlijk contact met Egbert en GW-tje van DS-TT. Met hun aanwijzingen ben ik verder gegaan met het ontmantelen van de motor.

De kop eraf
Met de cilinderkop eenmaal verwijderd legde ik een liniaal op het blok. Ik wilde zien hoe hoog de bussen zaten ten opzichte van het blok. Het leek alsof ze er scheef in zaten. Dat kan natuurlijk niet. Zo kwam ik er achter dat het blok behoorlijk vervormd was.  Ik nam weer contact op met DS-TT en die schrokken er ook van. Dat had ik weer. Een ander onderblok was de logische oplossing. Maar hoe kom je daar aan? Egbert had een oplossing voor mij. Goed, die oplossing lag 1000 km verderop en er was nog zoiets als Corona en een reisverbod, maar toch lag het blok twee weken later bij mij. Het opbouwen kon beginnen. Of toch niet: met het ontmantelen van het blok werd ook duidelijk dat de klepstoterbussen beschadigd waren en het vermoeden bestond dat ook de nokkenas beschadigd was. Dat vermoeden werd bevestigd. Nokkenassen zijn schaars, maar ook weer via een tip van DS-TT kwam ik in contact met Mark Rueneuf en hij had er nog een voor mij. Ter controle is die nokkenas eerst naar Egbert gestuurd en vervolgens naar mij: hij was goed.

In één keer
Nieuwe krukaslagers, nieuwe drijfstanglagers, pakkingen, nieuwe distributieketting, nieuwe koppeling en drukgroep, nieuwe klepstoterbussen, nieuwe zuigerveren, andere lagers en keerringen… Het begon met iets kleins. Vier pakkingen voor de zuigerbussen. Het werd een revisie. Terwijl het DS-TT over mijn schouder meekeek en met wat lokale (ook onmisbare) hulp heb ik de motor opnieuw opgebouwd. Dan komt er toch een keer een moment dat je hem moet gaan starten. Eerst laten draaien zonder bougies, oliedruk opbouwen, benzinepomp laten pompen en dergelijke. Bougies erin en starten. In één keer, vroem! Allemachtig wat was ik blij. Inmiddels ben ik een paar honderd kilometer verder. Alles is nog tip top in orde.

Bedankt
Natuurlijk moet je oliedom zijn om een dergelijk project aan te pakken. Zeker als je zoals ik, niet gehinderd wordt door veel technische kennis. Maar weet ook dat het heel veel voldoening geeft als het lukt. Dat je de straten weer iets mooier maakt met jouw Déesse. Weet ook dat er voldoende mensen zijn die je willen helpen. In mijn geval waren dat vele Youtube kanalen en in het bijzonder, ondanks de fysieke afstand van 1.000 km, medeforumers Egbert en GW-tje van de stichting DS Technisch Team en dichterbij Dré de Rooij en Dirk de Bruijn.

Tekst en foto’s: Hans Faber

Reageren op dit artikel? Dat kan hier!