Citroën in de film: The Day of the Jackal

De beste Citroën-reclame aller tijden is niet door de marketingafdeling van het merk gemaakt, maar door terroristen van de OAS. Hun aanslag op De Gaulle en diens ontsnapping in zijn DS spraken in 1962 tot ieders verbeelding. In 1973 waren deze gebeurtenissen nog eens in de bioscoop te zien, aangevuld met spannende fictie naar een boek van Frederick Forsyth. Citroën-cinema voor genieters.

“The Day of the Jackal” opent met de afloop van een kabinetsberaad in het Elysée-paleis op 22 augustus 1962. De chauffeurs starten de zwarte DS’en en rijden ze voor om de ministers een voor een te laten instappen. Als laatste komt ook de president van de republiek naar buiten om in zijn DS vervoerd te worden naar de vliegbasis van Villacoublay. Op de weg daarheen, in de Parijse voorstad Le Petit-Clamart, worden meerdere mitrailleursalvo’s op de auto van de president afgevuurd. Generaal De Gaulle blijft ongedeerd en mede dankzij de formidabele wegligging van de DS ontkomt hij aan zijn belagers.

De daders van de aanslag behoren tot de OAS, de Organisation Armée Secrète. De OAS bestaat uit militairen die de toestemming van hun staatshoofd in de onafhankelijkheid van Algerije ervaren als verraad. Verraad aan hun eigen carrièremogelijkheden of verraad aan de Franse belangen? Hoe dan ook, de generaal moet weg. De generaal en de regering denken daar echter heel anders over. Zij vinden dat de OAS weg moet en maken korte metten met de opgepakte plegers van de aanslag.

Op dit punt gaat The Day of the Jackal in fictie over, fictie die gebaseerd is op de gelijknamige bestseller van Frederick Forsyth. De top van de OAS is ondergedoken in Italië en werft een huurmoordenaar aan om de klus te klaren. The Jackal zegt toe. Met behulp van valse papieren, geverfde haren en gestolen auto’s wisselt hij diverse keren van identiteit en geraakt steeds dichter bij De Gaulle. Op bevrijdingsdag 1963 mist zijn schot de generaal met slechts enkele centimeters, omdat deze juist voorover buigt. Opnieuw is het niet De Gaulle die het loodje legt, maar zijn belager.

Dat de film zo afloopt, weten we vanaf het begin. Dat wisten de bioscoopbezoekers in 1973 ook, want de natuurlijke dood van De Gaulle lag toen nog vers in het geheugen. Desondanks was de film een groot succes. Ook veertig jaar later blijven we gespannen zitten kijken. The Jackal fascineert als ijskoude Engelse dandy. Hoewel hij weet dat de veiligheidsdienst hem op de hielen zit, gaat hij door. Zijn sluwe plan is immers te mooi om onuitgevoerd te blijven. Ook veiligheidsman Claude Lebel fascineert. Als absolute tegenpool van The Jackal moet hij bij zijn postduiven weggesleept worden om aan het kabinetsberaad deel te nemen. Niet door briljante invallen, maar door dag en nacht stug doorwerken, wordt de ene na de andere valse identiteit van The Jackal doorgeprikt. De wereld is weer in orde wanneer plichtsbesef wint van geslepenheid, wanneer de met duivenpoep besmeurde broek wint van het zijden sjaaltje.

Behalve van het kat-en-muisspel tussen de twee hoofdrolspelers moet de film het hebben van de realistische, bijna documentaire cameravoering. Verkeersbeelden en ontmoetingen op straat zijn levensecht. De makers lijken meer waarde te hebben gehecht aan overtuigende scènes dan aan historisch correcte details. Er komen diverse auto’s in de film voor die van na 1963 dateren, zoals de Renault 16 en de Opel Rekord C. De voor Citroën-liefhebbers meest herkenbare “fout” betreft de optredens van de DS met de derde neus. Veertig jaar later doet het er helemaal niets meer toe of dit vergissingen waren of bewust genomen vrijheden. De film ademt een heerlijke sixties-sfeer uit. Vooral bij DS-liefhebbers mag The Day of the Jackal niet in het DVD-rek ontbreken. Nog altijd niet overtuigd? Kijk dan snel even naar de trailer.

Is er een film die jij steed opnieuw bekijkt, omdat jouw favoriete Citroën daarin een belangrijke rol speelt? Laat dan je medeforummers delen in je enthousiasme en mail je plannen voor een filmbespreking aan .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken). Je kunt steeds op de laatste recensie reageren in een van de oudste topics van het forum, Citroën in de film.

tekst: RensKorevaar, foto: NN