home » Citroen Nieuws » Citroen Visa » Afspraak in Ioannina

In de fotogalerij van de Citroën Visa Club staat al heel lang een foto van een Citroën Visa GTi die in Griekenland geparkeerd staat. Wie is deze fanaat, zo ver weg? Dat willen we allemaal wel weten! Medeforummer Visa GTI 115 zoekt hem op. We reizen met hem mee naar de Griekse archipel. Het is zaterdag 5 April 2014...

Ik heb een afspraak in de boulevard KA Fevrouariou nummer 156. Op dit adres is al lange tijd de rijschool gevestigd van Kostas Sygounas. Ik ben er vlak voor 10:00 en kan ook nog de Jumpy vlak bij de deur parkeren. Gelijktijdig komt Kostas aangelopen. Ik natuurlijk niet wist wie dat was, maar dat was wederzijds. We gaan zijn kantoor binnen en ik kom er snel achter dat hij net zo gek is als ik - let wel: autogek natuurlijk. Hij is bezeten van het merk Subaru en heeft in het verleden samen met zijn vader een bedrijf gehad die in de jaren ‘70 en ‘80 Subaru’s in dat deel van Griekenland verkocht en onderhield. Eerst de voorwielaandrijvers en later de 4X4’s. Dus de types FF1, Leone en de L en GL Wagon, enzovoorts.

Ik begin met te vragen hoe hij zo tot het merk Citroën en type Visa is gekomen. Dat verhaal gaat terug naar 1990, toen hij in België een Citroën Visa Chrono kon kopen. Deze werd naar Griekenland gebracht en geschikt gemaakt voor het rijden van rally’s. Dat gaat natuurlijk geweldig met dit lichte autootje, maar de rally’s in Griekenland zijn loodzwaar voor het materieel en worden vrijwel altijd verreden op onverharde wegen. Het is in de rallysport bekend dat rally’s zoals de Acropolis de zwaarste ter wereld zijn. Ik heb er vele meegemaakt en ook degenen die het laatst aankomen zijn voor mij winnaars. Een auto wordt hier helemaal aan flarden gereden.

Het gaat lange tijd goed, totdat de Citroën op een geven moment in een crash onherstelbaar vernield raakt. Einde Chrono. In die tijd (rond 2000) weet hij een Visa GTI op de kop te tikken. Die staat in Athene. Als hij hem ophaalt is het de afstand van Athene naar Ioannina 455 km. Die rijdt Kostas met de originele 1600 motor erin. Hij vindt dat eigenlijk niets bijzonders. “Die moet er dus uit,” is zijn besluit.
De GTi wordt helemaal gestript en alles wat nog over is van de Chrono wordt overgebouwd in de GTi, waaronder het mooie dashboard en de rolkooi. Ook besluit hij om de hele Chrono techniek, dus motor en bak, in de GTi te plaatsen. Dat is helemaal niet simpel. Een voor mij onbegrijpelijk actie, maar wie ben ik?

Een droom moet werkelijkheid worden. Kostas heeft al diverse plannen klaar liggen, maar de uitvoer moet nog even wachten. Daar heb je onderdelen voor nodig en die zijn er op dat moment nog helemaal niet. Met de GTi /Chrono wordt in de tussentijd zo’n 3 jaar met veel plezier verder gereden. Maar ook het dromen gaat verder. Subaru 4X4 is hem bekend, dus een Citroën Visa GTi 4X4 moet het worden. Als dan ook de Chrono- techniek de geest heeft gegeven wordt het 4X4 project ter hand genomen, maar dat is geen eenvoudige zaak.

Kostas is bevriend met Thimios Bournas die lange tijd in Italië aan raspaarden heeft gewerkt. Enige kennis van zaken is wel gewenst. De onderdelen moeten eerst worden opgezocht en dat valt niet mee in Griekenland. Er wordt uiteindelijk ergens een uiterst zeldzame BX 4X4 gekocht die frontschade heeft. Alles wat de heren denken te kunnen gebruiken wordt eruit gehaald en de rest gedumpt. Waar het ze speciaal om gaat is de achteras en het daarin reeds geplaatste differentieel en de aandrijfassen. Ook wordt er een rechts gestuurde Peugeot Mi16 4X4 opgetrommeld. Die achteras is te breed voor de Visa en wordt dus niet gebruikt. Maar de motor is het helemaal: een zestienklepper die 160 pk gaat leveren. Ook dat vinden de mannen nog niet genoeg en dus wordt deze motor voorzien van het 4 gaskleppenhuis en de benzine-inspuiting van een Yamaha motorfiets. Daar zou zomaar 30 pk winst in moeten zitten.

Als alle onderdelen zijn verzameld wordt de Visa geheel gedemonteerd, aangepast en op diverse plaatsen sterker gemaakt door het inlassen van delen. Eerst moeten de motor en bak, van de Peugeot, let wel: een speciale bak met aftakas, naar achteren in het vooronder worden gemonteerd. Als dat allemaal op zijn definitieve plaats zit, neem je de cardanas die naar achter naar het Torsen differentieel gaat om zo de plaats van de achteras ten opzichte van de vloer te bepalen.

De oorspronkelijke Visa GTi achteras wordt geheel verwijderd en de BX 4X4 as komt er voor in de plaats. Van deze as zijn de veercilinders helemaal verwijderd. Ook zijn er aanpassingen gemaakt om het gewone Visa veersysteem er weer op te kunnen monteren. Het gewone Visa veersysteem ja, maar de mannen gebruiken rondom coil-over schokbrekers die zich uitgebreid laten verstellen.
De BX achteras, die maar iets te breed is, wordt op de daarvoor ontstane plaats aan de vloer van de Visa vastgezet met bouten, platen en verstevigingen. Ook de vloer ondergaat een verbouwing om ruimte te maken voor de cardanas. De benzinetank is verwijderd, want daar zit nu het achterste differentieel. Er is ook een andere tank gemaakt en dus ook een ander tankopening, hoger in het achterscherm.

Ook zitten er nu 14-inch wielen onder de wagen. Daardoor en door de verstelbare schokbrekers is de Visa een stuk hoger komen te staan.  Door de komst van de aandrijfas naar achteren is het er niet eenvoudiger op geworden om er een uitlaat onder te krijgen. Er wordt een bekrachtigde stuurinrichting gemonteerd met een pomp uit een Saxo. Ook de handrem wordt hydraulisch bediend. Om het geheel betrouwbaar te laten schakelen was een gebed zonder eind.

Kostas verzekerde mij dat de Visa GTMi 16V 4X4 er echt van tussen wil. Het is tenslotte een licht wagentje en de genomen foto’s spreken boekdelen. Gezien de technische ingrepen lijdt die bewering geen enkele twijfel.

Als ik dit alles nalees was het een heel verhaal, maar het is gelukt. Wat is gelukt? Ja de theorie, het verhaal. Maar nu… Nu wil ik die Visa wel eens zien! We gaan verder in onze Jumpy en rijden achter de lesauto aan, tot in een buitenwijk bij een garage. Daar aangekomen was het wel even schrikken en dan druk ik me netjes uit. Wat een ellende. De Visa ligt voor een groot deel uit elkaar, staat daar al ruim een jaar buiten. Ook in Griekenland wordt een auto daar niet beter van.

Als ik dan vraag wanneer er voor het laatst mee gereden is, komen we uit op het jaar 2010. Toen is de Visa stil komen te staan met een elektrisch probleem wat niet snel te vinden was en sindsdien is de lol er eigenlijk wel wat van af. De lol is helemaal weg als Kostas nog nauwelijks werk heeft met de autorijschool. De jeugd en hun ouders hebben geen geld meer voor zoiets als een duur rijbewijs.
Eigenlijk heb ik wel met deze uitermate aardige Kostas Sygounas te doen: wel iets willen maar niet kunnen. Toch verzekerde hij mij dat hij het toch eerdaags weer gaat proberen om de Visa op te bouwen. Met de vraag hoe lang ik nog in Griekenland blijf, zei hij: “Voor je weggaat doet hij het weer en kunnen we rijden”. Voor mij hoeft dat niet, maar ik hoop dat het lukt. Vooral voor hem… We zullen zien. 21 juni sta ik weer bij Kostas voor de deur. Wordt het geen rijden, dan gaan we ergens lekker eten. Dat lukt altijd.

Tekst en foto’s: Visa GTI 115 - vanuit Griekenland. Redactie: Penny Lane.

Reageren op deze woeste Visa kan hier!