home » Citroen Nieuws » Citroen Xantia » Het omgekeerde haalverhaal

Het haalverhaal is een geliefd genre op Citroën-Forum.nl. De redactie werkt graag mee aan het vertellen van haalacties, of die nu oudere of nieuwere Citroëns betreffen. Nu brengen we een omgekeerd haalverhaal: Benjamin bericht ons hoe hij een Nederlandse Xantia naar Frankrijk haalt. In Frankrijk zag hij alleen afgetrapte exemplaren, hier zijn droom: een V6 Activa.

Ik heet Benjamin, heb de Franse nationaliteit, ben 19 jaar oud en fan van het merk met de chevrons. Van kleins af aan ben ik gefascineerd door auto’s. Volgens mijn ouders herkende ik met drie jaar al automerken. Het eerste dat ik op mijn manier kon uitspreken, was Audi. Ik noemde ze O’s, naar de ringen op de grille. Toen ik vijf was, kende ik alle gangbare merken.

Mijn voorkeur voor Citroën is ongeveer tien jaar geleden ontstaan. De C3 luidde in 2002 de vernieuwing van Citroën in. Zijn presentatie maakte op mij een onuitwisbare indruk. Ik vind dat Jean-Pierre Ploué bijzonder waardevol werk heeft gedaan. Zijn designs hebben mij en vele anderen tot Citroën aangetrokken. Ik ben mij gaan verdiepen in de rijke geschiedenis van Citroën en vooral de iconen Traction, 2CV en DS gaan waarderen. Als nieuwe Citroën-liefhebber heb ik mijn familie eens uitgehoord. Vooral aan de kant van mijn vader zijn heel wat Citroëns bestuurd. Mijn overgrootvader had een Traction, mijn grootvader meerdere DS’en, CX’en, een Ami en een C5 van de eerste generatie. Mijn vader had een Xsara Picasso en een C4 Picasso. Op 1 juni 2012 haalde ik mijn rijbewijs en twee weken erna mijn eerste Citroën: een ZX 1.9D in rouge furio. Zijn motor is onverwoestbaar! Het Citroën-virus heeft me zozeer in zijn greep dat ik zelfs moderator op het Franse Citroën-forum C-forum ben geworden.

Genoeg over mij; het wordt tijd om over mijn Xantia te vertellen. Afgelopen zomer had ik mij in het hoofd gezet om mijn ZX te vervangen door een Citroën met meer allure. Ik dacht: waarom geen toekomstige klassieker? Zo kwam ik op de fabelachtige Xantia Activa, die je helaas nauwelijks meer ziet. Drie maanden lang heb ik op de Franse advertentiesites gezocht en niets gevonden. De Activa’s waren allemaal of te duur, of afgetrapt, of ze hadden te veel kilometers. Ik had nog maar net bedacht dat ik ook eens op buitenlandse sites kon gaan kijken, of ik kwam mijn droomauto al tegen: een stipt onderhouden Xantia 3.0 V6 Activa in vert véga met leren interieur. Deze auto met 159.000km op de teller stond in Waddinxveen, dus niet ver van Gouda.

Mijn eerste reflex was me aan te melden bij jullie geweldige forum en om hulp te vragen. Die hulp kwam heel snel. Rieske heeft voor mij de garage gebeld en van alles gevraagd over de staat van de auto. Daarna heeft Bohse mijn mails vertaald en me zo geholpen om een afspraak te maken; 30 oktober zou de grote dag worden!

Woensdagmorgen gaat om zes uur de wekker. Kort voor half zeven verlaten mijn grootvader, mijn vader en ik ons dorp Saint-Fargau in het departement Yonne. We hebben een hele reis voor de boeg. Om kwart over acht zijn we bij Parijs en kunnen we genieten van een echte Parijse specialiteit: files. Uiteindelijk valt het nog mee en verlaten we tegen negenen de péripherique in de richting van Lille/Rijsel. Om 11h15 strekken we aan de Frans-Belgische grens even de benen en ondanks files op de ring van Antwerpen die niet onderdoen voor die van Parijs, verlaten we na anderhalf uur België in de richting van Breda.

Ook in Nederland is het heel druk op de snelwegen, maar ze hebben wel een beter wegdek. We zijn onder de indruk van het vlakke landschap met al die windparken. Bij Rotterdam nemen we de richting Gouda en om 13h15 komen we op onze bestemming aan. Wat een schrik: geen Xantia te bekennen! We bellen aan en worden door een medewerker te woord gestaan. We menen te begrijpen dat de eigenaar in het ziekenhuis ligt en dat zijn vrouw om 14 uur komt. De opluchting is groot, wanneer we de Xantia binnen zien staan.

Om 13h45 zijn de boterhammen op en ook al is de garagehoudster er nog niet, gaan we toch naar binnen. De medewerker ontvangt ons vriendelijk, biedt koffie aan en vertelt in het Engels alles wat hij over de Activa weet. Wanneer ook de sympathieke garagehoudster komt, wordt het nog gezelliger. Ze vertelt dat haar eerste auto een 2CV was en dat haar man en zij grote Citroën-liefhebbers zijn. Hun magnifieke DS cabrio Chapron die net achter de Xantia Activa staat, is daarvan het overduidelijke bewijs.

Uiteindelijk komen we tot zaken en betalen de Xantia. Nu gaan we naar de RDW om de auto af te melden. Dat kost €11,70. De exportkentekens kosten €20 en die kunnen we direct ernaast afhalen. We gaan terug naar de garage om de kentekenplaten te laten wisselen. Het laatste kopje koffie slaan we beleefd af; het is 15h45 en we moeten nog honderden kilometers rijden. De terugreis verloopt zonder problemen, hoewel we in Lille even de weg kwijtraken bij het zoeken naar een tankstation. De V6 lust wel een slokje! Na een lange dag van 14 uur en 1.350 kilometer komen we weer thuis; moe, maar dolgelukkig. Ik heb een Xantia Activa gerepatrieerd, een droom is werkelijkheid geworden!

Graag wil ik iedereen bedanken voor de geboden hulp, met name Rieske, Bohse en waterman.
Je kunt hier reageren op dit artikel.

tekst en foto: C-Benjamin, vertaling: RensKorevaar