Ah, helder! ZX heeft de sproeiers onder de rand van de motorkap.

@Art: kom je wel met je GS of GSA?

uiteraard! 

ik denk de gsa

Sinds ik de blauwe GSA bezit zat er speling in het linker scharnier van de rugleuning van de bestuurdersstoel. Twee tandjes van het verstelmechaniek waren versleten, precies rond de normale zithouding, en dat zorgde bij de laatste APK voor afkeur. Een complete vervangende stoel met de juiste bekleding in goede staat is vrijwel onvindbaar, dus moest ik een alternatief verzinnen. Het complete stoelframe vervangen was eigenlijk de enige oplossig. Nou wist ik dat er bij een sloperij in de buurt al jarenlang een GSA staat te vergaan, dus ben ik daar onlangs maar eens wezen kijken of het stoelframe van die bestuurdersstoel nog bruikbaar is.

Dee foto is van 2010, maar deze GSA staat er al heel wat langer, zoals de staat van ontbinding ook wel laat zien. En sinds deze foto is geschoten is de auto er niet bepaald op vooruit gegaan, er zit dan ook eigenlijk amper iets bruikbaars meer aan. De bijrijdersstoel was al weg, maar de bestuurderstoel was nog aanwezig. Het frame bleek nog in goede staat; hier en daar een beetje vliegroest, maar niks ernstigs verder. De bekleding was echter compleet vergaan, maar dat maakt natuurlijk niet uit als je alleen het frame nodig hebt.

Om het frame te kunnen uitwisselen moet natuurlijk wel de hele stoel worden kaalgemaakt. De stoelzitting (bekleding, vulling en vering) demonteren is een kwestie van een drietal metalen roedes langs de zijkanten, een paar krammetjes en een reeks veren aan de onderkant losmaken. Om de rugleuning te strippen moesten de hoofdsteunhouders er ook uit. Een friemelig klusje wat het makkelijkst gaat als de rugbekleding al los is, zodat je er van onderaf bij kunt. Zo zien ze eruit:

De bekleding van de leuning zit om de boven- en zijranden omgeslagen en met plastic randjes in plastic gootjes geklemd, wat vrij makkelijk los te maken is, mits met beleid gedaan. Het dieper liggende achterste deel is een los stuk, wat samen met de omgeslagen bekleding vastgeklemd zit. Om te illustreren wat ik bedoel met die randjes en gootjes:

En op het moment dat je het losse rugdeel er uit hebt kijk je direct tegen de steunveren van de rugleuning aan. We hebben de rugvulling op het ‘nieuwe’ frame laten zitten, deze was in iets betere staat dan die van mijn eigen stoel.

De bekleding van zowel de rugleuning als de zitting zit met klitteband vast aan de vulling, waarbij de klittebandstrips aan de vulling zitten geplakt. Groot kans dat je na zoveel jaar veroudering de klittebandstrips met de bekleding mee van de vulling af trekt. Bij het weer bekleden heb ik dat ondervangen door op de plek van de klittebandstrips dubbelzijdig plakband aan te brengen. Hier is goed te zien waar op de leuning deze strips geplakt zitten:

Het weer opbouwen van de stoel is feitelijk hetzelfde, maar dan logischerwijs in omgekeerde volgorde. Neem de tijd om de bekleding weer rustig en netjes terug te monteren, omdat de stof ook vaak door ouderdom teer is, en om de bekleding er ook weer netjes omheen te krijgen. Ik heb deze klus samen met mijn vader gedaan, en bij een flink deel van de werkzaamheden kan een extra set handen erg handig zijn. Maar een beetje handig iemand kan dit denk ik ook wel alleen doen. En zodoende beschik ik weer over een stevige, solide rugleuning, met behoud van de nog heel erg nette bekleding. Dat zit toch een stuk beter!

Goed bezig!! 

Leuk zulke reportages met foto’s, waardevol!

+1

De hoekjes van de achterschermen bij de achterdeuren waren nogal roestig en de lak was er slecht, tijd om dat eens aan te pakken. Het metaal was nog goed genoeg om het zonder laswerk af te kunnen, dus heb ik de boel netjes geschuurd, in de roestomvormer gezet, strak geplamuurd en bijgespoten. Gelukkig droog, warm en overdekt, zodat ik de klus mooi over een dikke week kon spreiden.

Boven het linker achterste zijruitje was ook wat roest ontstaan door lakschade in het verleden, en ook hier heb ik de boel weer netjes gemaakt, alleen ben ik vergeten een foto van het eindresultaat te schieten.

Op de Bonhof-meeting van afgelopen weekend vond ik een achterspoilertje zoals de mijne, maar dan zonder de lelijke plastic dop. De spoiler op mijn GSA komt van een auto af met achterruitenwisser, dan zit er een gat in, die hier was gedicht met een plastic dop. Het spoilertje die ik trof had dit gat niet, dus dat was een leuke vondst. Oké, er zitten wat krasjes en schampjes op, maar altijd nog beter dan die lelijke dop. Na een grondige schoonmaak- en poetsbeurt ziet het er toch weer netjes uit.

Ik had de blauwe GSA al een tijdje geleden voorzien van een tweetonige luchthoorn, omdat de claxon naar moderne begrippen wel erg pover is. Nadeel van deze set vond ik de nogal felrode kleur en de plastic hoorns. Nou had Peter Bonhof ook nog wel een luchthoorn-set uit een CX liggen, met blauwe metalen hoorns, dus deze siert nu het motorruim van de GSA.

Het oog wil ook wat, en het klinkt ook nog eens een stuk beter dan de plastic hoorns.

Het ziet er weer mooi uit, dus toch die spoilert meegenomen hehe.

Yep En dankje

Netjes hoor Jochem!!

Goed bezig weer!

Lekker hoorntje is dat Ik heb er zo één destijds uit de Smurf getrokken en in de Capri geklust omdat daar ook een toetertje van niks op zat. Werkt prima!

Derk

En na viereneenhalve maand winterslaap is ze weer tot leven gewekt! Ondanks het afkoppelen van de minpool had de accu er weinig zin in, maar dankzij de Xantia van Timo1990 zat er al snel weer leven in de brouwerij. Er mee rijden was nog niet het geval, want toen ik de GSA op zijn stallingsbanden zette ontdekte ik een finaal doorgescheurde aandrijfashoes linksvoor. Gezien de beperkte hoeveelheid uitgesmeten vet is het waarschijnlijk op weg naar de winterstalling gebeurd.

Afijn, na een middagje bikkelen en met hulp van Bram91 is de hoes nu vervangen door een universele hoes, zo eentje die zo rekbaar is dat de homokineet er niet af hoeft. Als hulpmiddel hebben we de kop van een oude colafles gebruikt, die flink was ingevet. Een spreider of een officieel hulpstuk was niet voorhanden, dus dan maar zo. Na heel wat gesjor en gefoeter is de hoes er dan uiteindelijk op gekomen. Nu nog de colafles er weer af krijgen want het uiteinde van de as zat nu muurvast in de tuit van de fles… #-o

Nadat ook dat was gelukt en de hoes op maat van de homokineet was gesneden kon het vet erin en konden de riempjes erom. Voilà, boeltje weer dicht!

Als het weer meezit dan mag het karretje komend weekend mee naar de voorjaarsmeeting. Ik hoop het, want oh wat was het weer fijn om weer in het GSA’tje te mogen rijden, en oh wat klonk het torretje weer heerlijk

Als je met het vuistje dat op de grond ligt 1 goed gerichte tik had gegeven, was de homokineet los geweest.
Had je een hoop gepruts bespaard.

Ik weet het, dat heb ik laatst bij de Xantia gedaan. Als dit echt niet was gelukt dan hadden we dat alsnog gedaan. Ik had aanvankelijk het ook zo gewild, maar het wilde ff niet goed lukken. Nou ja, weer een ervaring rijker in elk geval. Hoe zegt men dat ook alweer? Door schade en schande…